John Baars
Moderator
Even wat schroom overwinnen....
Door de jaren heen is M42 altijd een behoorlijke schetsuitdaging voor mij geweest. Ik durfde het eigenlijk nooit echt aan.
Een flink aantal jaren geleden was ik enigszins verbaasd over de lichtbobbels, de "blobs" onder het Trapezium in de schets. In mijn C8 ( uit de Celestron- Halley-periode) in de jaren negentig kwamen ze echt als "blobs" tevoorschijn. Ik heb er altijd naar gezocht op foto's. Ze waren nooit zo duidelijk als ik dacht dat ze waren. Zelfs niet in de C14 van Sterrenwacht Rijswijk. Toch geloofde ik op de een of andere manier in hun bestaan. Best wel onnozel.
Begin jaren 2000 kreeg ik de kans om ze te bekijken via de C8 van iemand anders. Ineens realiseerde ik me dat ik al die tijd de incompetentie van mijn oude instrument had gezien. Die liet niet zien wat het werkelijk waren: onregelmatige wolken en niet de lichtbobbels die mijn telescoop voortoverde. Ik was blij dat het donker was toen ik me dat realiseerde, want het schaamrood vloog me naar de kaken.
Op 8 januari werd een ruwe schets gemaakt met mijn 150 mm Achromaat. Ik stopte de veldschets in mijn observatievest, weer ietwat onzeker over mijn ruwe veldschets, wat gerommel op een half velletje tekenpapier. Niet om aan te zien. En ik wist nog steeds niet of ik het zou afmaken. Gisteren keek ik naar M42 door mijn 102 mm Maksutov, voelde de schets bij een oculairwissel in mijn zak en dacht: "Ach waarom eigenlijk ook niet? Laten we er het beste van maken."
Vanochtend bij de koffie dan toch maar een poging gewaagd. Hier is het. Heb er nog steeds twijfels over. Misplaatste sterren, op sommige plaatsen te veel gebogen lijnen, sommige plekken niet helder genoeg, andere te helder. Hoe dan ook, ik hoop dat je het leuk zult vinden.

Door de jaren heen is M42 altijd een behoorlijke schetsuitdaging voor mij geweest. Ik durfde het eigenlijk nooit echt aan.
Een flink aantal jaren geleden was ik enigszins verbaasd over de lichtbobbels, de "blobs" onder het Trapezium in de schets. In mijn C8 ( uit de Celestron- Halley-periode) in de jaren negentig kwamen ze echt als "blobs" tevoorschijn. Ik heb er altijd naar gezocht op foto's. Ze waren nooit zo duidelijk als ik dacht dat ze waren. Zelfs niet in de C14 van Sterrenwacht Rijswijk. Toch geloofde ik op de een of andere manier in hun bestaan. Best wel onnozel.
Begin jaren 2000 kreeg ik de kans om ze te bekijken via de C8 van iemand anders. Ineens realiseerde ik me dat ik al die tijd de incompetentie van mijn oude instrument had gezien. Die liet niet zien wat het werkelijk waren: onregelmatige wolken en niet de lichtbobbels die mijn telescoop voortoverde. Ik was blij dat het donker was toen ik me dat realiseerde, want het schaamrood vloog me naar de kaken.
Op 8 januari werd een ruwe schets gemaakt met mijn 150 mm Achromaat. Ik stopte de veldschets in mijn observatievest, weer ietwat onzeker over mijn ruwe veldschets, wat gerommel op een half velletje tekenpapier. Niet om aan te zien. En ik wist nog steeds niet of ik het zou afmaken. Gisteren keek ik naar M42 door mijn 102 mm Maksutov, voelde de schets bij een oculairwissel in mijn zak en dacht: "Ach waarom eigenlijk ook niet? Laten we er het beste van maken."
Vanochtend bij de koffie dan toch maar een poging gewaagd. Hier is het. Heb er nog steeds twijfels over. Misplaatste sterren, op sommige plaatsen te veel gebogen lijnen, sommige plekken niet helder genoeg, andere te helder. Hoe dan ook, ik hoop dat je het leuk zult vinden.
