Tussen de wolken met een 508mm f/3.7 Dobson bekeken in de Oesterput. Transparantie in het begin van de avond uitstekend (behalve als er wolken waren, en dat was 70% van de tijd :-/ ), later matig (minder wolken, maar er waren overal flarden die die wolken verbonden en nergens was het echt transparant).
Met 17mm oculair (128x, uittredepupil 4mm) is de M 78 nevel het meest uitgebreid. Op deze vergroting is de nevel veel uitgebreider met IDAS LPS D3 filter. Twee sterren aan de noordkant (20-30° van N-Z geörienteerd) met een derde minder heldere ster in het zuiden. In het noorden en westen van de hemel is de hemelachtergrond duidelijk veel donkerder dan elders.
Naast een een erg heldere boog waarin de twee heldere sterren zitten (aan de noord- en westkant duidelijk begrensd, aan de oostkant meer vaag uitwaaierend) valt een veel minder heldere driehoek op die voorbij en iets ten oosten van de minder heldere derde ster uitwaaiert; op deze vergroting is het dus een soort "drietand" met een veel ijlere centrale tand.
Aan de noordkant is NGC 2071 een wat grillige vlek rond een ster.
Met meer vergroting (11mm, 200x, uittredepupil 2.6mm) verdwijnt die centrale uitwaaiering voorbij het minder helder sterretje (en krijgt de nevel een beetje het aspect van een mini-M42), maar verschijnt er meer donker detail in het helderdere deel. Vooral een O-W donkerdere breder band tussen de twee heldere 'ogen' en het derde sterretje valt op, en ook een verheldering rond dat derde sterretje.
Net ten noordwesten van het noordelijke oog een donkere vlek die in de nevel dringt. Verder ten oosten een L vormige iets minder heldere vlek en heel wat verder een nog wat donkerdere omgekeerde L-vlek. De hemelachtergrond is aan de oostkant écht wel pikzwart en wordt daarna terug helderder om dan terug te vervagen, waardoor NGC 2067 zichtbaar wordt al een vage streep, in het noorden breder dan in het zuiden.
NGC 2071 wordt grilliger, en is vooral aan de oostkant uitgebreid; scherp afgelijnd in het noorden en vrijwel onmiddellijk gesplitst in twee uitlopers op 90° (eentje naar het zuiden, eentje naar het oosten). aan de westkant loopt hij niet ver van de ster en vervaagt net wat verder in de achtergond.
Met nog meer vergroting (8mm, 270x, 1.9mm uittredepupil) wordt perifeer een klein vlekje aan de zuidkant in het verlengde van NGC 2067 zichtbaar; op deze vergroting is het duidelijker zonder dan met LPS D3 filter. Dat vlekje blijkt NGC 2064. Verrassend moeilijk: op foto's is die veel helderder is dan NGC 2067 maar hier lijkt die een pak zwakker; ik vermoed dat je bij NGC 2067 de nevel (verrassend makkelijker) vooral ziet door het contrast met de pikzwarte donkere band die M78 aflijnt en niet door de intrinsieke helderheid van NGC 2067 zelf.
