John Baars
Moderator
Gisteravond leek het kraakhelder. En dat was het bij vlagen dan ook. Veel wolkenvelden trokken langs soms ook vergezeld van hoge sluierbewolking. Daartussen leek het soms kraakhelder. De seeing bleek mij erg mee te vallen. De sluiers namen wel toe. De wassende Maansikkel al zakkend naar de Westelijke horizon. Maankraters op de terminator stonden er rustig bij. Gebruikte instrument was een 120mm ED f/7.5 Evostar doublet.
Even alvast "afscheid" genomen van de grote Orionnevel, wellicht wordt het pas volgend jaar voordat ik hem weer zien. Orion verdwijnt bij mij langzaam achter een heg en een huizenrij. Alnitak, Rigel, Sigma Orionis, Trapezium, M42, Sirius met zijn kleine hondje. Die kwamen natuurlijk allemaal langs. De kleine Pup kostte weinig moeite. Zelfs de Rosette-nevel mocht met laagste vergroting en UHC filter even begroet worden. Niet dat die in het oog springt. Het is eerder een subtiel zwart rondom de "paraplu"cluster NGC2244 in het midden, omrand door een ietwat grijzer, nauwelijks definieerbaar gebied. In dat gebied zijn minder sterren. Om dan min of meer vloeiend weer over te gaan in de donkere hemelachtergrond. Als je het niet weet, kijk je eroverheen.
Op naar wat lenteobjecten. Het bekende viertal in de Leeuw. M65, 66, 95 en 96 waren alle van de partij. Subtiel, hier in de stad, maar ze waren er. NGC2903, in de kop van de Leeuw, stond er prominenter bij. Als je in de Leeuw als stadswaarnemer naar stelsels zoekt mag M105 niet ontbreken, die is een klasse beter zichtbaar dan de 60-er en 90-er leeuwenbroertjes en zusjes. Beter nog: als stedeling heb je met M105 gelijk twee stelsels in beeld: NGC 3384 laat zichzelf ook zien. Het derde stelsel dat in één beeldveld past, NGC 3389 was hier althans niet te zien. Nog prominenter kwam M94 in beeld, een stelsel in de Jachthonden.
Na een korte tussenstop bij opensterrenhoopje NGC2420 en Eskimonevel: uitdaging M51, het draaikolk stelsel aangegaan. Die bleek als de wolkenvelden even weg bleven niet zo moeilijk. Duidelijk twee kernen, één van de twee beduidend "dikker". Zou het wishfull thinking zijn als ik in die dikkere vlek even iets van een helderder gebied zag? Waarschijnlijk wel. In ieder geval schemerde af en toe door dat het geen egale vlek was. Dat is in de stad met 120mm al heel wat.
Even uitrusten bij Alcor en Mizar, waar geen anderhalve meter geldt, dan een sprong omhoog naar de Uilnevel. Die was er nog. Een beetje spooky, als altijd. Meer kan ik er niet van zeggen. Dan naar beneden de Jachthonden weer in. Ik tikte SAO44317 in het schermpje van de oeroude Skysensor 2000 in. "No Data" kreeg ik als antwoord. "Hmmmm.....zeker vergeten door hoge ouderdom", bromde ik. Tikte daarna de coördinaten 12h 46m en +45° 19´ in, gehoorzamend aan de opgaven van Skysafari. Enter. ZZZZZZZZZzzzzz....pruttel... piep... Lo and behold, La Superba, zo genoemd door Angelo Secchi in de 19e eeuw.
Een adembenemend rode ster staarde mij aan. `Die is ècht ROOD, mompelde ik. En doet zijn naam eer aan.
Onderstaand een snel gecompileerde impressie, een samenraapsel van Stellarium, Paint, Gimp en eigen inbreng.
Een aanrader voor stads/ en andere waarnemers. Echt zo´n ster waarbij je even uitrust van je eerdere tocht. Kent iemand dat?
Daarna nog even een minuutje of tien M3, bolhoop, als smakelijk toetje. Dat was weer even lekker!
Even alvast "afscheid" genomen van de grote Orionnevel, wellicht wordt het pas volgend jaar voordat ik hem weer zien. Orion verdwijnt bij mij langzaam achter een heg en een huizenrij. Alnitak, Rigel, Sigma Orionis, Trapezium, M42, Sirius met zijn kleine hondje. Die kwamen natuurlijk allemaal langs. De kleine Pup kostte weinig moeite. Zelfs de Rosette-nevel mocht met laagste vergroting en UHC filter even begroet worden. Niet dat die in het oog springt. Het is eerder een subtiel zwart rondom de "paraplu"cluster NGC2244 in het midden, omrand door een ietwat grijzer, nauwelijks definieerbaar gebied. In dat gebied zijn minder sterren. Om dan min of meer vloeiend weer over te gaan in de donkere hemelachtergrond. Als je het niet weet, kijk je eroverheen.
Op naar wat lenteobjecten. Het bekende viertal in de Leeuw. M65, 66, 95 en 96 waren alle van de partij. Subtiel, hier in de stad, maar ze waren er. NGC2903, in de kop van de Leeuw, stond er prominenter bij. Als je in de Leeuw als stadswaarnemer naar stelsels zoekt mag M105 niet ontbreken, die is een klasse beter zichtbaar dan de 60-er en 90-er leeuwenbroertjes en zusjes. Beter nog: als stedeling heb je met M105 gelijk twee stelsels in beeld: NGC 3384 laat zichzelf ook zien. Het derde stelsel dat in één beeldveld past, NGC 3389 was hier althans niet te zien. Nog prominenter kwam M94 in beeld, een stelsel in de Jachthonden.
Na een korte tussenstop bij opensterrenhoopje NGC2420 en Eskimonevel: uitdaging M51, het draaikolk stelsel aangegaan. Die bleek als de wolkenvelden even weg bleven niet zo moeilijk. Duidelijk twee kernen, één van de twee beduidend "dikker". Zou het wishfull thinking zijn als ik in die dikkere vlek even iets van een helderder gebied zag? Waarschijnlijk wel. In ieder geval schemerde af en toe door dat het geen egale vlek was. Dat is in de stad met 120mm al heel wat.
Even uitrusten bij Alcor en Mizar, waar geen anderhalve meter geldt, dan een sprong omhoog naar de Uilnevel. Die was er nog. Een beetje spooky, als altijd. Meer kan ik er niet van zeggen. Dan naar beneden de Jachthonden weer in. Ik tikte SAO44317 in het schermpje van de oeroude Skysensor 2000 in. "No Data" kreeg ik als antwoord. "Hmmmm.....zeker vergeten door hoge ouderdom", bromde ik. Tikte daarna de coördinaten 12h 46m en +45° 19´ in, gehoorzamend aan de opgaven van Skysafari. Enter. ZZZZZZZZZzzzzz....pruttel... piep... Lo and behold, La Superba, zo genoemd door Angelo Secchi in de 19e eeuw.
Een adembenemend rode ster staarde mij aan. `Die is ècht ROOD, mompelde ik. En doet zijn naam eer aan.
Onderstaand een snel gecompileerde impressie, een samenraapsel van Stellarium, Paint, Gimp en eigen inbreng.
Een aanrader voor stads/ en andere waarnemers. Echt zo´n ster waarbij je even uitrust van je eerdere tocht. Kent iemand dat?
Daarna nog even een minuutje of tien M3, bolhoop, als smakelijk toetje. Dat was weer even lekker!
Laatst bewerkt:
