Eindelijk weer eens een Saturnusschets

[Josan]

Ik heb gisteravond ook nog even snel met de 102mm mak, bij 120x, gekeken naar Jupiter en Saturnus. Het beeld van Saturnus kwam aardig overeen met de tweede tekening van John, inclusief donkere band boven langs de ring. Ik heb ook even voor een verklaring van deze schaduwval nagedacht, maar kwam er niet helemaal uit, zo van: Staat de zon zo veel lager t.o.v. het evenaarvlak van Saturnus en de aarde zo veel hoger??????
Bij Jupiter kwam rond 2330u inderdaad net de rode vlek om de hoek piepen. In de banden waren bij tijd en wijle wat details te zien, zoals donkerdere en lichtere delen.
Het makje is optisch een prima ding en de seeing was aardig. Vanuit mijn tuin kijk ik alleen nogal langs en over gebouwen die hun dagwarmte nog aan het afgeven zijn aan de afkoelende lucht, dus dat zorgt voor aardig wat lokale turbulentie.

 

[Big Bear]

Het vreemde bij mij is dat de witte brede band goed zichtbaat is en de polen goed afgetekend te zien zijn maar geen enkele
andere band zichtbaar is, alhoewel ik heel even dacht een andere band te zien. De kleur van de planeet is op de witte band na
blauwachtig. Ik dacht eerst dat het misschien aan de gebruikte coatings bij de Mak lag . Maar ook met mijn Newton zie ik het zelfde.
Bij heel lage vergroting is de kleur juist weer geel. Ik dacht ook nog dat het aan de oculairs kon liggen, maar al mijn oculairs laten het
zelfde beeld zien. Blijft over de lichtvervuiling die misschien invloed heeft, vlak tegenover mij staat een led lantaarnpaal die wit licht uitstraalt.
En Saturnus staat precies boven deze lantaarnpaal.
Ik weet zeker dat lichtvervuiling iets uitmaakt, want toen ik vroeger met mijn 80mm refractor naar een donkere plek ging waren de kleuren op
Saturnus heel anders dan bij mij thuis, ook waren de banden veel beter zichtbaar.
Jupiter laat weer wel diverse kleuren zien, grijs achtige polen, bruine neb en seb, de grote storm is duidelijk rood. Boven 1 van de grote banden
is een dunne donkere streep zichtbaar, de kleur daarvan is niet goed te onderscheiden. De rest is licht geel.
Bij Jupiter kijk ik niet over een lantaarnpaal.

 

[John Baars]

De kleur van de planeet is op de witte band na
blauwachtig. (......)
Bij heel lage vergroting is de kleur juist weer geel.

Bij lage vergroting is dat bij mij ook geel. In de 140mm Mak is de kleur bij 140X nog geel. Bij 180X zie ik zo'n beetje het uiterste wat de seeing toelaat qua details, maar de kleur wordt dan wat meer oranje....en natuurlijk een tintje donkerder. Nog steeds aangenaam en lekker veel details. Nog hoger naar 200X of 222X begint het donkerder te worden richting oranje/oker en begin ik het nare gevoel te krijgen dat details / contrast beginnen met vervagen. Hetzelfde gedrag in de 120mm Apo, alleen begint dat lege-vergroting-gevoel een stap later bij 240+ .
Wat dat betreft komt het gedrag overeen met wat ik als jongeling geleerd heb voor de toenmalige instrumenten: Planeten in refractors max 2D, idem reflectors max 1.5 D.

Blauwachtig komt in de perceptie van mijn ogen in slechts geringe mate voor. ( hooguit bij duidelijke festoons op Jupiter en Albireo natuurlijk) Ik denk dat het bij dit soort lage lichtintensiteiten voornamelijk om de individuele perceptie van de eigen ogen gaat. Over de staafjes in mijn netvlies heb ik overigens niets te klagen . Maar dat is off topic.

 

[Big Bear]

Ja, maar het vreemde is dat bij Jupiter wel de ''wat je mag verwachten'' kleuren zijn.
Saturnus staat vrij laag, je kijkt dan dus door een groter deel van de atmosfeer heen, de eerder door mij genoemde lantaarnpaal straalt ook
voor een groot deel mijn tuin in en in de straat staan nog meer van deze led lantarenpalen. Ze stralen een heel fel wit licht uit.
Het licht zal ongetwijfeld ook reflecteren van de diverse objecten. Maar goed, om er achter te komen of het inderdaad door de
lichtvervuiling komt zal ik met de telescoop naar een donkere locatie moeten gaan.

 

[EdwardB]

, je zou zeggen van wel. Ik heb echter zelden meegemaakt dat hij zo donker is. Ik denk dat je gelijk hebt. Zo zie je dat hetgeen ik denk te zien mij meer beïnvloedt dan wat ik echt zag. Zie ook mijn antwoord aan Suzan. Wellicht dat de schaduw meespeelt, maar niet de hoofdrol heeft.

Bij de illustratie in de Sterrengids van dit jaar wordt het inderdaad de schaduw van de C-ring genoemd. Dichterbij de oppositie is de ring helderder door het Seeliger-effect. Mogelijk overstemde dit het streepje waardoor John het toen niet zag. De streep is goed te zien, en niet alleen in 25cm kijkers.

Eind augustus (mogelijk de 27e) toen er wat vaker opklaringen waren, viel mij de helderheid van de Equatoriale Zone op (EZ). Later was dat minder...mogelijk door de afgenomen transparantie tijdens de warme dagen? Bij wolken is er trouwens nauwelijks oppositie-effect dus daar ga ik niet van uit.

Misschien omdat de schaduw nu goed afsteekt tegen de EZ dat hij daardoor meer opvalt dan in andere jaren toen de schaduw meer op de (veel donkerdere) Southern Equatorial Belt (SeB) viel?

 

[Harro]

Heel mooi; deze diepgravende en leerzame reacties van iedereen. Alles naar aanleiding van de 2 tekeningen van John, gemaakt door bescheiden instrumenten. Astronomie-hobby op z'n best!

 

[Big Bear]

Zeker mooi, overigens de afgelopen 2 nachten ondanks sluier en gewone bewolking Saturnus kunnen waarnemen, niet echt een geweldig goed
beeld maar wel de nodige details waar te nemen. Zoals de Cassinischeiding (met moeite), een grote witte brede band vlak onder de ringen, en
de polen, maar daar geen banden op te zien. Jupiter ook nog bekeken, beide keren was de rode storm zichtbaar, zei het met moeite.
Wel de dunne donkere band net onder 1 van de polen, en wat vage details tussen de neb en seb in. Deze keer werd ik eens geholpen door
heel dunne sluierbewolking die de felle uitstraling net genoeg temperde om wat meer details zichtbaar te maken. Zo zie je maar dat niet
alle bewolking vervelend is.

 

[John Baars]

Gisteravond op sterrenwacht Rijswijk, nadat we een door gebruik ietwat verlopen NEQ6 hadden hersteld, nog even met onze 9.25 inch Celestron naar Saturnus gekeken. Hoewel de kijker nog niet volledig op temperatuur was, gaf deze planeten-SCT in combinatie met een Leica Zoom oculair een heel fraai beeld.
Opvallend was dat de schaduw van de planeet op de ringen weer iets groter geworden was. Tevens viel de C- ring waar te nemen. In de schets iets aangedikt.
De oude digitale versie van de schets erbij gepakt, aangepast, verfijnd en de maantjes Enceladus, Tethys, Dione en Japetus erbij getekend.
Een en ander kostte me toch veel meer tijd dan ik dacht.
Voila:

 

[Jetze]

Mooie schets John, lijkt erg op wat ik gisteravond zag. C-ring heb ik niet gezien echter.