Soloman
Titan
Enkele maanden geleden had ik het geluk een Polarex telescoop aan te treffen op Martkplaats. Gelijk een bod geplaatst, er werd meer geboden, maar ik ging ermee vandoor.
Een 60mm objectief 900mm brandpundsafstand, azimuthaal, in een houten kist, 200 euro.
Het is een NS-114, volgens de documentatie stamt de kijker uit 1968, bijna net zo oud als mezelf.
Van kijken kwam het maar niet, want het werd maar niet donker en ook nu houdt het niet over in een wijk met veel verlichting. Toch heb ik vanavond de stoute schoenen aangetrokken toen ik Jupiter zag staan. Mooie test voor een eerste impressie.
Het opzetten van de telescoop is niet moeilijk, maar ook niet echt eenvoudig. De drie houten poten wapperen wat in het rond als je met het metalen tussenstuk de boel een beetje orde probeert te krijgen. Het is even een handigheidje met alle schroeven en scharnieren om het zaakje "waterpas" te krijgen, perfectionist die ik ben. Het monteren van de buis vergt enige vingerhandigheid met de moertjes. Maar als die staat, dan staat die ook, als een huis. Wel jammer dat het statief op scherpe metalen punten staat, niet best voor je vloer. Daar moet ik nog rubbertjes voor kopen.
Als je daarna begint met het kijken, tref je enkel opvallende kwaliteit aan. Het instellen van de zoeker. Ik kende deze zoeker al, een 4x19, een metaalkleurige, en ik was er destijds gelijk al aan verslingerd. Weinig zoekers van dit kleine formaat kunnen hieraan tippen. En toen kreeg ik de telescoop niet scherp. Wat bleek? Er is nog een tussenbuis! Dat was even zoeken geblazen hoe en wat.
Ik stelde de zoeker en telescoop in op Jupiter. Prachtig! De onmiskenbare 4 manen. In het begin zag ik een waasje rond Jupiter, maar die verdween na verloop van tijd. Het beeld was ontzettend scherp. Maar, volgens mij was de seeiing niet best, en ik had het gevoel dat hij er tegen de atmosfeerbanden aan zat te hangen, want ik zag ze nèt niet, maar volgens mij is het een kwestie van seeiing dat ik er binnenkort een of twee zal kunnen zien in deze telescoop. Heerlijk vond ik de twee draaiknoppen waarmee je de hoogte en azimut kunt bijstellen. Eindelijk niet meer die stomme kabels met draaiknoppen! Wat had ik daar altijd een hekel aan. En ontzettend solide!
Bij de telescoop zitten drie oculairs, een Ramsden 25mm (36x), een Kellner 18mm (50x) en een "Symach" 9mm (100x). Geen idee wat een Symach is, maar dat staat erop. Bij deze seeiing was de Symach een beetje teveel van het goede, bleek. Volgens mij is 100x ook het maximum mogelijke bij een 60mm telescoop. De Kellner 18mm (50x) gaf het mooiste beeld. Er zit nog een prisma bij, maar die heb ik nog niet geprobeerd. Ook een zakje met allerlei staafjes en rommel, geen idee wat het is.
Mijn eerste oordeel:
Plus:
- De houten kist (werkelijk heerlijk, geen kartonnen rommel, en je kunt je telescoop goed opbergen)
- De enorm solide opstelling. Staat als een huis.
- De stevige draaiknoppen, geen gedoe met kabels.
- De zoeker, geen sluitpost dit keer op een telescoop, scherp en solide, geen plastic meuk.
- De voortreffelijke beeldkwaliteit, superscherp.
Min:
- Het statief is niet in hoogte verstelbaar
- Het statief heeft scherpe metalen punten die kunnen krassen over je vloer
- Het middenstuk dat de poten bij elkaar moet houden, had beter gekund.
- De tussenbuis. Die moet je ook af en toe bijstellen bij oculairwisseling.
Vergeleken met andere telescopen vond ik dit een beleving, het was de ervaring op zich, het gevoel dat je hier bezig was met solide kwaliteit.
Volgende keer zal ik wat foto's maken, het is nu laat.
Even een opmerking: Ik woon in een flat, en ik heb gekeken van uit mijn studeerkamer, met de deur open. Dat kan verklaren dat de seeing niet best was, door temperatuurverschillen.
ps. Heeft iemand een tip voor mij voor een rood lampje waarbij ik kan tekenen in het donker? Alvast bedankt.
Een 60mm objectief 900mm brandpundsafstand, azimuthaal, in een houten kist, 200 euro.
Het is een NS-114, volgens de documentatie stamt de kijker uit 1968, bijna net zo oud als mezelf.
Van kijken kwam het maar niet, want het werd maar niet donker en ook nu houdt het niet over in een wijk met veel verlichting. Toch heb ik vanavond de stoute schoenen aangetrokken toen ik Jupiter zag staan. Mooie test voor een eerste impressie.
Het opzetten van de telescoop is niet moeilijk, maar ook niet echt eenvoudig. De drie houten poten wapperen wat in het rond als je met het metalen tussenstuk de boel een beetje orde probeert te krijgen. Het is even een handigheidje met alle schroeven en scharnieren om het zaakje "waterpas" te krijgen, perfectionist die ik ben. Het monteren van de buis vergt enige vingerhandigheid met de moertjes. Maar als die staat, dan staat die ook, als een huis. Wel jammer dat het statief op scherpe metalen punten staat, niet best voor je vloer. Daar moet ik nog rubbertjes voor kopen.
Als je daarna begint met het kijken, tref je enkel opvallende kwaliteit aan. Het instellen van de zoeker. Ik kende deze zoeker al, een 4x19, een metaalkleurige, en ik was er destijds gelijk al aan verslingerd. Weinig zoekers van dit kleine formaat kunnen hieraan tippen. En toen kreeg ik de telescoop niet scherp. Wat bleek? Er is nog een tussenbuis! Dat was even zoeken geblazen hoe en wat.
Ik stelde de zoeker en telescoop in op Jupiter. Prachtig! De onmiskenbare 4 manen. In het begin zag ik een waasje rond Jupiter, maar die verdween na verloop van tijd. Het beeld was ontzettend scherp. Maar, volgens mij was de seeiing niet best, en ik had het gevoel dat hij er tegen de atmosfeerbanden aan zat te hangen, want ik zag ze nèt niet, maar volgens mij is het een kwestie van seeiing dat ik er binnenkort een of twee zal kunnen zien in deze telescoop. Heerlijk vond ik de twee draaiknoppen waarmee je de hoogte en azimut kunt bijstellen. Eindelijk niet meer die stomme kabels met draaiknoppen! Wat had ik daar altijd een hekel aan. En ontzettend solide!
Bij de telescoop zitten drie oculairs, een Ramsden 25mm (36x), een Kellner 18mm (50x) en een "Symach" 9mm (100x). Geen idee wat een Symach is, maar dat staat erop. Bij deze seeiing was de Symach een beetje teveel van het goede, bleek. Volgens mij is 100x ook het maximum mogelijke bij een 60mm telescoop. De Kellner 18mm (50x) gaf het mooiste beeld. Er zit nog een prisma bij, maar die heb ik nog niet geprobeerd. Ook een zakje met allerlei staafjes en rommel, geen idee wat het is.
Mijn eerste oordeel:
Plus:
- De houten kist (werkelijk heerlijk, geen kartonnen rommel, en je kunt je telescoop goed opbergen)
- De enorm solide opstelling. Staat als een huis.
- De stevige draaiknoppen, geen gedoe met kabels.
- De zoeker, geen sluitpost dit keer op een telescoop, scherp en solide, geen plastic meuk.
- De voortreffelijke beeldkwaliteit, superscherp.
Min:
- Het statief is niet in hoogte verstelbaar
- Het statief heeft scherpe metalen punten die kunnen krassen over je vloer
- Het middenstuk dat de poten bij elkaar moet houden, had beter gekund.
- De tussenbuis. Die moet je ook af en toe bijstellen bij oculairwisseling.
Vergeleken met andere telescopen vond ik dit een beleving, het was de ervaring op zich, het gevoel dat je hier bezig was met solide kwaliteit.
Volgende keer zal ik wat foto's maken, het is nu laat.
Even een opmerking: Ik woon in een flat, en ik heb gekeken van uit mijn studeerkamer, met de deur open. Dat kan verklaren dat de seeing niet best was, door temperatuurverschillen.
ps. Heeft iemand een tip voor mij voor een rood lampje waarbij ik kan tekenen in het donker? Alvast bedankt.
Laatst bewerkt:
