FirstLight
Comavrije binofiel
Hij doemde al een paar keer op, de C14 die volgens sommigen rond het eind van de 70-er jaren privé-eigendom was van Edwin Hirsch, een amateur-optiek dealer in New York.
De sticker zit er nog steeds op:
Nu dan in mijn bezit, en, eind 2018 alweer, door mij en een vriend van mij weer opgeknapt en op een goede manier geisoleerd!
Wat een werk was dat zeg! Er zat namelijk al wel isolatie in, maar die hing dus filnk voor het beeld.
De delen die nog vast zaten, zaten dus zo vast dat het ons twee uur koste om alles eruit te krijgen!
De dikke drukveer achter de hoofdspiegel hebben we er ook maar uit gehaald, die deed meer kwaad dan goed.
Ook het focusseren ging baggerslecht, veel te zwaar en ook niet 'ver genoeg'. Zo'n C14 moet ook op 40 meter scherp te krijgen zijn (vind ik..)
De dikke drukveer, en nog de (on-?)nodige vieze bende achter de hoofdspiegel, belette het (soepel) focusseren op korte afstand.
Jullie zullen wel al doorhebben dat ik niet echt blij was met wat wij daarbinnen aantroffen, maar er is goed nieuws: Niets van dat alles heeft de buis en de optiek beschadigd.
Alleen heeft tijd en verkeerd poetsen wel op een paar plekjes, in een geringe mate de coating op de schmidt-corrector beschadigd, maar gelukkig niet genoeg om er last van te hebben.
Nu heeft de binnenzijde dus een mooi strakke laag Armaflex (professioneel isolatiemateriaal), die ook niet meer loskomt!
De optiek had wel wat collimatie nodig, maar presteert dus nu in autocollimatie buigingsbegrensd! Zelden zoiets moois gezien.. Het geeft mij nog steeds een kik, en kijk ik dus graag, als een nauwkeurig observerend astronoom, naar dat buigingsbeeldje in de testopstelling!
Die vriend van mij heeft nog iets heeel moois voor mij gemaakt: Een prachtinge fucusseerknop, die, in samenwerking met het nieuwe, zeer soepel lopende vet in de geleiding, een weldadige fijne manier van focusseren teweeg brengt.
Met een hendeltje op die knop kan ik dus moeiteloos zeer rap de hoofdspiegel naar voren of naar achteren bewegen!
Dat betekent dus, dat als ik de binoviewer erin zet, de ongeveer 7 slagen focusseren die nodig zijn, in 2 secondjes gedaan zijn.
Daarnaast geeft de lengte en vooral grote diameter van de knop, een zeer goed gevoel bij fijn-focusseren.
Doordat de grleiding van de hoofdspiegel zeer weinig wrijving heeft, 'kantelt' de hoofdspiegel dus altijd eenzelfde kant op, omdat hij dus in de speling altijd naar beneden zakt!
Daardoor is er dus ook geen 'dood traject' tijdens focusseren.
Dat werkt al goed als de C14 gericht staat op een object hoger dan ong 15gr boven de horizon.
Kortom: Hij doet het weer!!
Edit: Enkelen zullen zich afvragen of ik er optisch nog wat aan ga veranderen, bv comavrij maken.
Dat ga ik niet doen, ik ga de optiek in originele laten, juist omdat ik deze C14 wil gebruiken in de configuratie zoals hij (of zij) 'toen' was. De optiek is puik, dus waarom zou ik..
Nog een edit:
Waar je met dit formaat SCT's zeker mee temaken gaat krijgen, ook na isolatie, is warmte van de obstructie, want die obstructies zijn al aardig van formaat:
Na ongeveer een kwartier buiten, geeft de Hirsch dit beeld bij een stertest: (Van 21gr kamertemp naar 8gr buiten)
Mijn 40cm flex-SCT doet dat anders, want die heeft een 100gram wegende obstructie, met een 2,5mm dunne secundaire spiegel.. De lichte vorm van turbulentie boven in het beeldje, is koude lucht die uit de focusseer-tubus naar beneden valt, is later opgelost door de focusser ietsjes te verwarmen, hetgeen geen kwaad kan omdat die bovenop de telescoop zit.
Onderstaand beeld is een stertest in de 40cm flex-SCT, 10 minuten na buitenzetten in ong 5gr, vanuit 20gr binnentemp. Het 'minder vlekkerige' beeld duidt op een betere seeing dan tijdens de opname door de Hirsch.
De sticker zit er nog steeds op:
Nu dan in mijn bezit, en, eind 2018 alweer, door mij en een vriend van mij weer opgeknapt en op een goede manier geisoleerd!
Wat een werk was dat zeg! Er zat namelijk al wel isolatie in, maar die hing dus filnk voor het beeld.
De delen die nog vast zaten, zaten dus zo vast dat het ons twee uur koste om alles eruit te krijgen!
De dikke drukveer achter de hoofdspiegel hebben we er ook maar uit gehaald, die deed meer kwaad dan goed.
Ook het focusseren ging baggerslecht, veel te zwaar en ook niet 'ver genoeg'. Zo'n C14 moet ook op 40 meter scherp te krijgen zijn (vind ik..)
De dikke drukveer, en nog de (on-?)nodige vieze bende achter de hoofdspiegel, belette het (soepel) focusseren op korte afstand.
Jullie zullen wel al doorhebben dat ik niet echt blij was met wat wij daarbinnen aantroffen, maar er is goed nieuws: Niets van dat alles heeft de buis en de optiek beschadigd.
Alleen heeft tijd en verkeerd poetsen wel op een paar plekjes, in een geringe mate de coating op de schmidt-corrector beschadigd, maar gelukkig niet genoeg om er last van te hebben.
Nu heeft de binnenzijde dus een mooi strakke laag Armaflex (professioneel isolatiemateriaal), die ook niet meer loskomt!
De optiek had wel wat collimatie nodig, maar presteert dus nu in autocollimatie buigingsbegrensd! Zelden zoiets moois gezien.. Het geeft mij nog steeds een kik, en kijk ik dus graag, als een nauwkeurig observerend astronoom, naar dat buigingsbeeldje in de testopstelling!
Die vriend van mij heeft nog iets heeel moois voor mij gemaakt: Een prachtinge fucusseerknop, die, in samenwerking met het nieuwe, zeer soepel lopende vet in de geleiding, een weldadige fijne manier van focusseren teweeg brengt.
Met een hendeltje op die knop kan ik dus moeiteloos zeer rap de hoofdspiegel naar voren of naar achteren bewegen!
Dat betekent dus, dat als ik de binoviewer erin zet, de ongeveer 7 slagen focusseren die nodig zijn, in 2 secondjes gedaan zijn.
Daarnaast geeft de lengte en vooral grote diameter van de knop, een zeer goed gevoel bij fijn-focusseren.
Doordat de grleiding van de hoofdspiegel zeer weinig wrijving heeft, 'kantelt' de hoofdspiegel dus altijd eenzelfde kant op, omdat hij dus in de speling altijd naar beneden zakt!
Daardoor is er dus ook geen 'dood traject' tijdens focusseren.
Dat werkt al goed als de C14 gericht staat op een object hoger dan ong 15gr boven de horizon.
Kortom: Hij doet het weer!!
Edit: Enkelen zullen zich afvragen of ik er optisch nog wat aan ga veranderen, bv comavrij maken.
Dat ga ik niet doen, ik ga de optiek in originele laten, juist omdat ik deze C14 wil gebruiken in de configuratie zoals hij (of zij) 'toen' was. De optiek is puik, dus waarom zou ik..
Nog een edit:
Waar je met dit formaat SCT's zeker mee temaken gaat krijgen, ook na isolatie, is warmte van de obstructie, want die obstructies zijn al aardig van formaat:
Na ongeveer een kwartier buiten, geeft de Hirsch dit beeld bij een stertest: (Van 21gr kamertemp naar 8gr buiten)
Mijn 40cm flex-SCT doet dat anders, want die heeft een 100gram wegende obstructie, met een 2,5mm dunne secundaire spiegel.. De lichte vorm van turbulentie boven in het beeldje, is koude lucht die uit de focusseer-tubus naar beneden valt, is later opgelost door de focusser ietsjes te verwarmen, hetgeen geen kwaad kan omdat die bovenop de telescoop zit.
Onderstaand beeld is een stertest in de 40cm flex-SCT, 10 minuten na buitenzetten in ong 5gr, vanuit 20gr binnentemp. Het 'minder vlekkerige' beeld duidt op een betere seeing dan tijdens de opname door de Hirsch.
Laatst bewerkt:
