Gisteren vanaf een uur of half negen tot middernacht waargenomen met de 8" Dobson. Overdag, toen ik de saaie blanke zon had bekeken, was het al enorm koud maar gisteravond heb ik toch maar mijn handschoenen aangetrokken. Seeing was belabberd maar de transparantie was goed, het enige wat me eigenlijk tegenzat was dat ik geen atlas had en dat er steeds een grote lamp bij de buren aansprong. De Pocket Sky Atlas ben ik een tijdje geleden kwijtgeraakt en een nieuwe is onderweg, de lamp bij de buren sprong steeds aan door de bewegingen van de bladeren door de vrij harde wind. Daarnaast stoorde de Maan ook erg. Maar goed, ik ben toch maar begonnen.
Eerst een 'opwarmrondje'. Na M31 (met M110 dit keer!), M27, M13 en M57 te hebben gezien heb ik ook nog even Albireo bekeken - nog nooit eerder gezien - en ik zag dat de collimatie nog niet helemaal perfect was, dus toen heb ik nog wat zitten afstellen.
Geïnspireerd door de uitdaging van Clearskies ben ik toen net onder Deneb gaan zoeken naar het kleine planetaire neveltje NGC 7027. Die was eigenlijk vrij gemakkelijk te vinden (tussen twee heldere sterren in) en met een vergroting van 100x was duidelijk te zien dat dit niet zomaar een rond neveltje was: een wollig sterretje was te zien met een rechthoekige vorm en een zwakke uitstulping aan de bovenkant. Door perifeer te kijken werd ie eigenlijk allemaal maar helderder en toen werd er ook een ietswat blauwe kleur zichtbaar. Zelfs met een hoge vergroting bleef de kijker goed stilstaan als je tegen de montering aanstootte. In de buurt van dit neveltje heb ik volgens mij ook nog NGC 7044 gevonden, een zwakke open sterrenhoop met twee uitlopers aan de noord- en zuidkant.
Vervolgens ben ik doorgegaan naar twee andere open sterrenhopen in de omgeving van Cygnus, M29 en M39. M29 vond ik niet erg bijzonder, deze hoop telt maar een paar over het algemeen heldere sterren die een beetje iets weg hadden van de Pleiaden. De sterren waren goed over het beeldveld verspreid en wat me opviel waren de vele dubbelsterretjes die te zien waren. Daarna ben ik doorgegaan naar M39, dat blijft toch wel m'n favoriet. Prachtig veel heldere sterren die omgeven worden door vele zwakkere sterretjes, midden in de Melkweg. Zelfs in de zoeker was ie prachtig! Ook weer veel dubbelsterretjes en in het midden van de sterrenhoop was een opvallend rode ster te zien. De mooiste open sterrenhoop denk ik! Ook nog even op zoek geweest in de buurt van M39 naar de Cocoon Nebula, maar die heb ik helaas niet kunnen vinden.
Naast het sterrenbeeld Lacerta (eigenlijk de kleine versie van Cassiopeia) was NGC 7243 duidelijk zichtbaar, een relatief zwakke open sterrenhoop die ook wat uitlopers heeft aan de zijkant. Ik moest en zou vandaag ook de Blue Snowball vinden, iets wat niet was gelukt met mijn vorige telescoop. Via de ster waar M31 boven stond heb ik toen de sterren gevolgd tot aan de plek waar dit neveltje zou moeten staan. Even goed richten en ineens zag ik 'm daar! Yes! Woehoe! Een wollig sterretje met een blauwe kleur en zelfs met een vergroting van 36x was te zien dat het binnenste deel van de nevel donkerder was dan het buitenste deel. Met een vergroting van 100x werd dit detail nog veel duidelijk zichtbaar en toen heb ik toch maar even een schetsje van dit object gemaakt.
Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar NGC 404, die precies naast Beta Andromeda stond. Ook weer een wollig vlekje, naast een erg heldere, oranje ster die het object eigenlijk een beetje overstraalt. Met een vergroting van 100x zag ie er ietswat langwerpig uit. Toen ben ik ten zuidoosten van Beta Andromeda gaan zoeken naar Arp 331, een groep van de zes heldere sterrenstelseltjes NGC 379, NGC 380, NGC 382, NGC 383, NGC 384, NGC 385. Na even goed kijken werden inderdaad zes vage vlekjes zichtbaar, die ook een beetje een langwerpige vorm hadden. Wel flink vergroten, anders zie je ze niet. In die omgeving heb ik ook nog gezocht naar M33, maar die kon ik niet vinden, ondanks de vele referentiesterren.
Daarna op zoek gegaan naar M34, een open sterrenhoop tussen Andromeda en Perseus. In de zoeker zag ik 'm al en met een 25mm oculair was ie prachtig beeldvullend. Veel heldere sterren en in het centrum kon ik een figuur onderscheiden die leek op een kerstboom. Ook waren er weer veel dubbelsterretjes te zien, die zich vooral aan de zijkant bevonden. Tussen M34 en Gamma Andromeda zou het stelseltje NGC 891 moeten staan. Vrij helder object, ook weer langwerpig, verder geen details te zien. Toen ik in de buurt van dit object nog een schetsje maakte van vier opvallende sterretjes die recht naast elkaar stonden flitste er ineens een klein meteoortje door het beeld. Erg gaaf! Toen ben ik ook nog even langsgegaan bij de Perseus Dubbelcluster, deze vond ik al erg mooi door mijn elfje maar wat nu door de 8" Dobson zag! Onbeschrijfelijk! Het leek net of ik naar een foto zat te kijken, zoveel sterren waren er zichtbaar! In het centrum waren weer enkele rode sterretjes zichtbaar, met daaromheen weer een aantal heldere sterren die omgeven werden door ontelbaar veel zwakkere sterretjes! Prachtig! Daarna heb ik ook nog UC 1805 met daaronder NGC 1027, twee vrij zwakke open sterrenhoopjes die niet te vergelijken zijn met wat ik net gezien had.
Toen naar de sterrenhoop M52 gaan zoeken, tussen Beta Cassiopeia en de ster Mirfak van het sterrenbeeld Perseus. Dit vrij saaie object was samen met een andere sterrenhoop in één beeldveld zichtbaar, NGC 7510. Op de Bubble Nebula heb ik niet meer gelet, nog even NGC 7790 daarna gezien en gauw verder naar de volgende objecten die ik vantevoren had uitgekozen, een paar open sterrenhopen naast Delta Cassiopeia. M103 had een beetje een driehoekige vorm en in het centrum was één oranje/gele opvallende ster te zien. De kijker iets naar links gedraaid en toen werden de sterrenhoopjes NGC 659, NGC 663 en NGC 637 zichtbaar. Weer niet echt veel bijzonders aan.
Het ging lekker vanavond en voor het eerst sinds een lange tijd zag ik M45 tevoorschijn komen achter de huizen. Snel de Dob erop gericht natuurlijk en ook dit blijft een mooi klassiekertje! Er waren veel meer zwakkere sterretjes zichtbaar dan in mijn vorige telescoop en ook de Hyaden daaronder waren weer erg mooi. Toen moest ik weer even denken aan die koude winternachten met M45 hoog aan de hemel, maar eigenlijk was het vannacht ook al koud genoeg om het winter te laten zijn. Afijn, toen ik ook Voerman goed kon zien heb ik ook nog even gekeken naar M36, M37 en M38. Mooie open sterrenhopen, M37 is de mooiste van de drie. Eigenlijk wilde ik ook M51 nog even bekijken, maar ik zag dat het Steelpannetje al achter de bomen stond.
Tot slot heb ik nog een paar schetsjes gemaakt van mooie objecten die ik gezien had deze avond en heb ik natuurlijk ook nog de kijker op de Maan en Uranus gericht. Het viel me op dat er bijna geen blauwe rand te zien was om de Maan, terwijl die wel opviel bij mijn elfje. Uranus stond precies tussen onze natuurlijke satelliet en Phi Aquarius in en zag eruit als een opvallend blauw bolletje. Nu alleen nog Neptunus en dan zijn alle planeten ook gespot! Ik had het koud en m'n handen waren bevroren en de vangspiegel was een beetje beslagen, dus toen ben ik met een tevreden gevoel naar binnen gegaan.
De schetsen:
Eerst een 'opwarmrondje'. Na M31 (met M110 dit keer!), M27, M13 en M57 te hebben gezien heb ik ook nog even Albireo bekeken - nog nooit eerder gezien - en ik zag dat de collimatie nog niet helemaal perfect was, dus toen heb ik nog wat zitten afstellen.
Geïnspireerd door de uitdaging van Clearskies ben ik toen net onder Deneb gaan zoeken naar het kleine planetaire neveltje NGC 7027. Die was eigenlijk vrij gemakkelijk te vinden (tussen twee heldere sterren in) en met een vergroting van 100x was duidelijk te zien dat dit niet zomaar een rond neveltje was: een wollig sterretje was te zien met een rechthoekige vorm en een zwakke uitstulping aan de bovenkant. Door perifeer te kijken werd ie eigenlijk allemaal maar helderder en toen werd er ook een ietswat blauwe kleur zichtbaar. Zelfs met een hoge vergroting bleef de kijker goed stilstaan als je tegen de montering aanstootte. In de buurt van dit neveltje heb ik volgens mij ook nog NGC 7044 gevonden, een zwakke open sterrenhoop met twee uitlopers aan de noord- en zuidkant.
Vervolgens ben ik doorgegaan naar twee andere open sterrenhopen in de omgeving van Cygnus, M29 en M39. M29 vond ik niet erg bijzonder, deze hoop telt maar een paar over het algemeen heldere sterren die een beetje iets weg hadden van de Pleiaden. De sterren waren goed over het beeldveld verspreid en wat me opviel waren de vele dubbelsterretjes die te zien waren. Daarna ben ik doorgegaan naar M39, dat blijft toch wel m'n favoriet. Prachtig veel heldere sterren die omgeven worden door vele zwakkere sterretjes, midden in de Melkweg. Zelfs in de zoeker was ie prachtig! Ook weer veel dubbelsterretjes en in het midden van de sterrenhoop was een opvallend rode ster te zien. De mooiste open sterrenhoop denk ik! Ook nog even op zoek geweest in de buurt van M39 naar de Cocoon Nebula, maar die heb ik helaas niet kunnen vinden.
Naast het sterrenbeeld Lacerta (eigenlijk de kleine versie van Cassiopeia) was NGC 7243 duidelijk zichtbaar, een relatief zwakke open sterrenhoop die ook wat uitlopers heeft aan de zijkant. Ik moest en zou vandaag ook de Blue Snowball vinden, iets wat niet was gelukt met mijn vorige telescoop. Via de ster waar M31 boven stond heb ik toen de sterren gevolgd tot aan de plek waar dit neveltje zou moeten staan. Even goed richten en ineens zag ik 'm daar! Yes! Woehoe! Een wollig sterretje met een blauwe kleur en zelfs met een vergroting van 36x was te zien dat het binnenste deel van de nevel donkerder was dan het buitenste deel. Met een vergroting van 100x werd dit detail nog veel duidelijk zichtbaar en toen heb ik toch maar even een schetsje van dit object gemaakt.
Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar NGC 404, die precies naast Beta Andromeda stond. Ook weer een wollig vlekje, naast een erg heldere, oranje ster die het object eigenlijk een beetje overstraalt. Met een vergroting van 100x zag ie er ietswat langwerpig uit. Toen ben ik ten zuidoosten van Beta Andromeda gaan zoeken naar Arp 331, een groep van de zes heldere sterrenstelseltjes NGC 379, NGC 380, NGC 382, NGC 383, NGC 384, NGC 385. Na even goed kijken werden inderdaad zes vage vlekjes zichtbaar, die ook een beetje een langwerpige vorm hadden. Wel flink vergroten, anders zie je ze niet. In die omgeving heb ik ook nog gezocht naar M33, maar die kon ik niet vinden, ondanks de vele referentiesterren.
Daarna op zoek gegaan naar M34, een open sterrenhoop tussen Andromeda en Perseus. In de zoeker zag ik 'm al en met een 25mm oculair was ie prachtig beeldvullend. Veel heldere sterren en in het centrum kon ik een figuur onderscheiden die leek op een kerstboom. Ook waren er weer veel dubbelsterretjes te zien, die zich vooral aan de zijkant bevonden. Tussen M34 en Gamma Andromeda zou het stelseltje NGC 891 moeten staan. Vrij helder object, ook weer langwerpig, verder geen details te zien. Toen ik in de buurt van dit object nog een schetsje maakte van vier opvallende sterretjes die recht naast elkaar stonden flitste er ineens een klein meteoortje door het beeld. Erg gaaf! Toen ben ik ook nog even langsgegaan bij de Perseus Dubbelcluster, deze vond ik al erg mooi door mijn elfje maar wat nu door de 8" Dobson zag! Onbeschrijfelijk! Het leek net of ik naar een foto zat te kijken, zoveel sterren waren er zichtbaar! In het centrum waren weer enkele rode sterretjes zichtbaar, met daaromheen weer een aantal heldere sterren die omgeven werden door ontelbaar veel zwakkere sterretjes! Prachtig! Daarna heb ik ook nog UC 1805 met daaronder NGC 1027, twee vrij zwakke open sterrenhoopjes die niet te vergelijken zijn met wat ik net gezien had.
Toen naar de sterrenhoop M52 gaan zoeken, tussen Beta Cassiopeia en de ster Mirfak van het sterrenbeeld Perseus. Dit vrij saaie object was samen met een andere sterrenhoop in één beeldveld zichtbaar, NGC 7510. Op de Bubble Nebula heb ik niet meer gelet, nog even NGC 7790 daarna gezien en gauw verder naar de volgende objecten die ik vantevoren had uitgekozen, een paar open sterrenhopen naast Delta Cassiopeia. M103 had een beetje een driehoekige vorm en in het centrum was één oranje/gele opvallende ster te zien. De kijker iets naar links gedraaid en toen werden de sterrenhoopjes NGC 659, NGC 663 en NGC 637 zichtbaar. Weer niet echt veel bijzonders aan.
Het ging lekker vanavond en voor het eerst sinds een lange tijd zag ik M45 tevoorschijn komen achter de huizen. Snel de Dob erop gericht natuurlijk en ook dit blijft een mooi klassiekertje! Er waren veel meer zwakkere sterretjes zichtbaar dan in mijn vorige telescoop en ook de Hyaden daaronder waren weer erg mooi. Toen moest ik weer even denken aan die koude winternachten met M45 hoog aan de hemel, maar eigenlijk was het vannacht ook al koud genoeg om het winter te laten zijn. Afijn, toen ik ook Voerman goed kon zien heb ik ook nog even gekeken naar M36, M37 en M38. Mooie open sterrenhopen, M37 is de mooiste van de drie. Eigenlijk wilde ik ook M51 nog even bekijken, maar ik zag dat het Steelpannetje al achter de bomen stond.
Tot slot heb ik nog een paar schetsjes gemaakt van mooie objecten die ik gezien had deze avond en heb ik natuurlijk ook nog de kijker op de Maan en Uranus gericht. Het viel me op dat er bijna geen blauwe rand te zien was om de Maan, terwijl die wel opviel bij mijn elfje. Uranus stond precies tussen onze natuurlijke satelliet en Phi Aquarius in en zag eruit als een opvallend blauw bolletje. Nu alleen nog Neptunus en dan zijn alle planeten ook gespot! Ik had het koud en m'n handen waren bevroren en de vangspiegel was een beetje beslagen, dus toen ben ik met een tevreden gevoel naar binnen gegaan.
De schetsen:
Of heb je ergens anders een plek buiten Eindhoven waar het redelijk donker is?
Commentaar